SOEDADE EN ADAGIO

#poesiaminima

A soedade non é camiñar sen rumbo no deserto. É escoitar o adagio que soa nun piano tendo en cada ollo a bágoa que non sabe nacer.

Escribe aquí o teu comentario ...

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Correo-e (obrigatorio) (o enderezo non será publicado)

Nome (obrigatorio)

Sitio web

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. ( Sair / Cambiar )

Estás a comentar desde a túa conta de Google. ( Sair / Cambiar )

Estás a comentar desde a túa conta de Twitter. ( Sair / Cambiar )

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. ( Sair / Cambiar )

Conectando a %s

A %d blogueros les gusta esto:

Tirar do fío