SOEDADE EN ADAGIO

Poblicado o por

#poesiaminima
A soedade non é camiñar sen rumbo no deserto. É escoitar o adagio que soa nun piano tendo en cada ollo a bágoa que non sabe nacer.
Advertisements

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Gravatar
Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. ( Sair /  Cambiar )

Google photo

Estás a comentar desde a túa conta de Google. ( Sair /  Cambiar )

Twitter picture

Estás a comentar desde a túa conta de Twitter. ( Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. ( Sair /  Cambiar )

Cancelar

Conectando a %s