#Fotopoemas
Por esas escaleiras sobe e baixa xente. Deses andeis de armario, saen sabas brancas que olen a marmelo. Dos cuartos poligonais manan conversas, xogos, alegrías, tristezas, pensamentos, amores, desamores, esperas… O aire confinado no propio aire ole a guiso de domingo. Todo está gardado nesa memoria universal que non esquece. Porque nada pasa no mundo como se non pasase.
Tirar do fío 