
#DíadeMiguelHernández
… se hundió en la noche el niño que quise ser dos veces.
M. H.
A túa vida foi raio entre dous úteros
un raio que encendía conciencias e xazmíns,
unha luz que esporaba ata o galope
o cabalo do tempo que outros agora viven
para chegares cedo e tarde a un novo útero,
o de pedras e reixas,
matriz que impide o sono
para que desde o soño non volvas cara atrás
buscando días prácidos en que atopar labercas,
a risa e mais o choro dos meniños,
co seu sangue inda novo cal xeada,
libre como un barbeito de papoulas,
e a árbore tallada dun corpo de muller.
Moraches o primeiro,
útero e casa propia
agro interior de trigos e de olivas,
salón de espera –terra e poesía-,
carne central de todo canto existe
dunha única saída cara ao mundo,
o niño ao que se acode por azar
que gobernan urxencias amorosas.
Ao segundo chegaches cando ao aire
lle voaron as plumas entre balas
que ocuparon a branda fantasía,
cando as mans se pecharon nos seus puños
e a luz quedou ferida.
Deste útero, Miguel, xa non naciches.
UN RAYO ENTRE DOS ÚTEROS
… se hundió en la noche el niño que quise ser dos veces.
M. H.
Tu vida ha sido un rayo entre dos úteros
un rayo que encendía conciencias y jazmines,
una luz que espoleaba hasta el galope
el caballo del tiempo que otros ahora viven
para llegar temprano y tarde a un nuevo útero,
el de piedras y rejas,
matriz que impide el sueño
para que en el ensueño no camines atrás
buscando días plácidos en que encontrar la alondra,
las risas y los llantos de los niños
con su sangre aún joven como escarcha
y libre cual barbecho de amapolas,
y el árbol torneado de un cuerpo de mujer.
Habitaste el primero,
útero y casa propia,
campo interior de trigo y aceituna,
salón de espera -tierra y poesía-,
carne central de todo lo existente
de una sola salida cara el mundo,
el nido al que se llega en el azar
que manejan urgencias amorosas.
Al segundo llegaste cuando al aire
le volaron las plumas, y las balas
ocuparon la muelle fantasía,
cuando las manos se volvieron puños
y la luz quedó herida.
De este útero, Miguel, ya no naciste.
En “4 del 27. Revista de poesía ZURGAI”, xuño de 2010 (Centenario do nacemento de Miguel Hernández)