Arquivo por meses: Xaneiro 2019
RELOXOS
#fotopoemas
#poesiaminima
#haikus
Saen ao paso
todos cantos reloxos
espalla o tempo.
TARDE DE CHOCAS
#fotopoemas
#poesiaminima
#haikus
Caen na tarde
sons de chocas que o gando
tanxía outrora.
PERDAS
#fotopoemas
#poesiaminima
#haikus
A barca libre
que vai sucando o azul
perdeu dous remos.
CICLO CÓSMICO
#fotopoemas
#poesiaminima
#haikus
Sempre renace
no corazón do inverno
a primavera.
OCULTACIÓN
#fotopoemas
#poesiaminima
#haikus
Vin retratar
a ausencia do paxaro
e o olor do aire.
FORXA DO OUTONO
#fotopoemas
#poesiaminima
#haikus
O outono forxa
a enferruxada folla
que corta a luz.
SOUTIÑO NOVO
#fotopoemas
#poesiaminima
#haikus
Soutiño novo.
Nin carocas nin mouchos
lle impoñen medo.
EN EL VUELO DE LA MEMORIA. ANTOLOGÍA PARA ÁNGEL CAMPOS PÁMPANO.
A Ángel Campos Pámpano
Mientras pueda pensarte
no habrá olvido
todavía si llamas
acudo a ti
para buscar as cousas
que xa ningún tememos que se perdan,
pois quizabes non son.
Se te penso inda logro
arrecadar as labras que hai na sombra,
recompoñer os bordos dos meus ecos
cosidos ao repouso da roseira,
retorcer os silencios como o cabo
que lle urxe a barca ao ouro do solpor.
Mentres poida pensarte,
que lenta destrución,
que tráxico dominio do recordo
nunca rozado pola voz do aire!
Mentres poida pensarte,
canto de amor confunde
o enlouquecido río desta boca,
colocando caretas entre a brétema
e auga recén soñada no deserto!
Mentras poida pensarte
farei preguntas sen buscar resposta
farois que se acenden e se apagan
para vestiren as luces e as sombras.
Fuches ti quen levou a tarde, o abrente,
a teima caligráfica coa que voan as aves
o músculo do sol que corta con diamantes
as rexas dimensións que trae a noite?
Acaso a túa ausencia é quen envía
o ventre da gran chuvia que rebenta
vertendo o ceo riba do rescaldo
de calquera alegría?
Mentres poida pensarte
a arteria que circula polo sur da memoria
pode ser o regreso.
EDITORIA REGIONAL DE EXTREMADURA, 2018
Idea e edición de Suso Díaz.
***
Mientras pueda pensarte
no habrá olvido
todavía si llamas
acudo a ti
para buscar aquello
que ninguno tememos que se pierda
porque quizás no sea.
Si te pienso aún consigo
recoger las virutas de la sombra,
recomponer los bordes de mis ecos
cosidos al descanso del rosal,
retorcer los silencios como el cabo
que urge la lancha al oro del ocaso.
Mientras pueda pensarte,
¡qué lenta destrucción,
qué trágico dominio del recuerdo
jamás rozado por la voz del aire!
Mientras pueda pensarte,
¡cuánto de amor confunde
este río alocado de la boca,
colocando caretas en la bruma
y agua recién soñada en el desierto!
Mientras pueda pensarte
haré preguntas sin buscar respuesta
farolas que se encienden y se apagan
para vestir las luces y las sombras.
Fuiste tú quien se llevó la tarde, el alba,
la obsesión caligráfica del vuelo de las aves
el músculo del sol que corta con diamantes
las recias dimensiones de la noche?
Es acaso tu ausencia quien envía
el vientre de la lluvia que se rompe
vertiendo el cielo sobre los rescoldos
de cualquier alegría?
Mientras pueda pensarte
la arteria que circula as sur de la memoria
puede ser el regreso.
(Versión castelá que non figura no libro)
CRUCEIRO
#fotopoemas
#poesiaminima
#haikus
Rezo na pedra,
agonía na folla,
garabullada.